Ne oldu bize?

Değerlerimize... İnsanlığımıza...

Haftalar önce otobüste şort giydi diye tekmelenen kadının olayı soğumadan; bu sefer de metronun gelmesini bekleyen kadına, bacak bacak üstüne attı diye tekme haberi geldi.

Boşanma aşamasında olan bir kadın, kocası tarafından sokak ortasında on sekiz yerinden bıçaklandı ve hastanede hayata tutunma savaşı veriyor.

İntihar etmek için yüksek bir binaya çıkan kadının fotoğraflarını çekerek, sosyal medyada yayınlayan insanlar... Bir intihar anını, neredeyse canlı yayınlayacak kadar kendilerini kaybetmişler.

Çocuk istismarını yapanların ekmeğine bal sürecek kararların halka dayatılması.

Yanan bir yurtta hayat kurtaracak yangın merdiveninin kapılarının kilitli olması neticesinde ölen minik çocuklar...

Tüm bunların önlenmesi için kanunlarda yapılanma istenirken, bizi temsil eden insanların gece yarıları çocuk istismarının önünü açan teklifler vermeleri ya da tüm yurdu perişan eden çocukların ölümü yaşanırken, daha yanan binanın dumanı tüterken, gece yarısı maaşlarına zam yapmak için çalışan milletvekilleri, acaba hangi ülkenin vekilleri?

O otobüste tekme atan adamı üst üste tutuklayıp serbest bırakan adalet görevini yapmış olsaydı, bugün o metroda bacak bacak üstüne atan kadına kimse tekme atamazdı.

İlk kadın cinayetinde o kocaya gereken ceza verilmiş olsaydı, bugün elini kolunu sallayarak dolanan caniler, sokak ortasında kadınları bıçaklayamazdı.

Çocuklara tecavüz eden sapıklara kamuoyunun vicdanını rahatlatan cezalar verilmiş olsaydı belki de tecavüzün önüne geçilebilirdi.

Daha önce ihmalkârlıktan dolayı yitip giden canların hesabı sorulsaydı, bugün o çocuklar yaşıyor olacaktı.

Ve siz bizi temsil eden ve bizim oylarımızla oraya gelmiş insanlar, çevrenize bakıp da nerede yaşadığınızı görebilseydiniz; gece yarıları herkesin tepkisini çekecek önergeleri vermez, tüm bu olumsuzlukları yok edecek çözümler üretirdiniz.

Değerlerimizi yitirdik, farkında mısınız? Yoksa hep içimizde bir cani mi taşıyorduk ve sonunda onu gün yüzüne çıkarmaya mı karar verdik ya da sonradan mı böyle olduk? Ne hoşgörümüz var artık ne de merhametimiz! Ne empati yapıyoruz ne de başkalarının acılarına karşı saygı duyuyoruz!

Vicdan mı? Onu da uzun zaman önce susturduk.

Ne oldu bize, bilen var mı?

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, hepiniz sevgiyle kalın.