İnsanlık;

Tüm insanları içine alan bir kavramdır. Bu kavramın içine geçmişte yaşamış, bu gün var olan ve gelecekte de yaşayacak bütün insanlar girmektedir.

İnsanlık bütün insanlar tarafından ortaklaşa kullanılan ve paylaşılan bir niteliktir. İnsanlık kavramı barış, kardeşlik, hoşgörü, özgürlük, dayanışma, yardımlaşma gibi düşüncelerin  ortaya çıkmasına neden olmuştur.

Amacı;

Bütün insanların insana yaraşır, yakışır bir yaşam sürdürmeleri için ulaşılmak istenen bir amaçtır.

İnsanlık fiziksel bir yapı veya görünüş olsa da;  "insan olmak ve insanlık" soyut bir kavramdır.

Görünen odur ki, hiç kimse dünyanın neresinde yaşarsa yaşasın, içinde bulunduğu insan ve insanlık yapısından memnun olmamakta, devamlı şikayetçi olmaktadır. Madem hepimiz, şikayet ediyoruz, beğenmiyoruz, eleştiriyoruz,  huzurlu ve mutlu değiliz v.s. nedenlerden…

Peki o zaman; herkesin gönlünde nasıl bir insan tanımı ve özlemi yatıyor?

İnsan denince bizler ne algılıyoruz? İnsanın nasıl olmasını arzuluyoruz? Düşündüğümüzü olamıyorsak, yaşayamıyorsak  neden olamıyor ve yaşayamıyoruz? Bizi bizleri İnsan olmaktan alıkoyan engelleyen nedenler nedir?

Kısacası insan olmak nedir?

Ve arzulanan, istenen tüm dünyanın ortak olarak kabullenebileceği insan zihniyeti, davranış, ilişki, yasam ve düzen  olarak nasıl olmalıdır? Bunların cevabını şu ana kadar tam teşekküllü olarak hiç  kimse ispat edememiştir.

Bir yanda, Tanrıyı sorgulayarak sanki yokmuş gibi ondan herhangi bir şekilde uzaklaşmayı becermiş insan,...Diğer yanda ise, sanki başka bir dünyada , tanrıyı değil onun kurallarını yaşamak adına koşulsuz ve sorgusuz bir inancı önermekte ve yaşamakta olan insan vardır.

Burada Yunusun bir sözünden bahsetmeden geçemeyeceğim.

İnsanlar candır. Canlar canını bulur. Ölse bile bedeni ölür. O sonsuza kadar beyinlerde yaşar. Beşer deri gider kendi kalır.

Bu arada kendime ait olan bir şeyde paylaşayım

Mutluluğun en yüksek noktasına erişmiş insanı düşünüyorum...! Bu insanı mutlu kılan ne? Mutlu olabilmek için mutlu edebilmişse, o kişiye imreniyorum. Bencil, hırçın ve de hiç bir şey bilmeden dilbazlığı kendine sanat edinen insanı düşünüyorum..! Kardeşi kardeşe düşürmek ikilik yaratmak hatta toplum düzenini bozmak bu insana ne kazandırıyor? Güzelim diye başkalarından  kendini üstün tutanlar, acaba düşünmüyorlar mı ki , o güzelliği her göz görür, fakat kötü huya sahip güzellerin karşısında her göz kör olur. Ve de iyi kötü, güzel, çirkin bütün insanlar niçin yaşıyoruz? Bir sonrasına hiçbirimizin garantisi yok. Niçin gülmüyor, güldürmüyor, sevmiyor, sevdirmiyoruz?

İnsanlığın, insanca yaşandığı bir dünyada,  mutlu olmak dileğiyle…

Tüm güzellikler sizlerin olsun. Sevgilerimle. 

Şehmus Çakı